Sakrament Chrztu Świętego
  1. Rodzice mają się zatroszczyć, aby chrzest dziecka odbył się w pierwszych tygodniach życia lub bez zwłoki, gdy dziecku zagraża śmierć.
  2. Chrzest dziecka ma się odbyć w kościele parafialnym miejsca zamieszkania rodziców dziecka. Chrzest z innej parafii może się odbyć na podstawie pisemnej zgody własnego proboszcza.
  3. Do godnego ochrzczenia dziecka wymaga się „aby istniała uzasadniona nadzieja, że dziecko będzie wychowane po katolicku; jeśli jej zupełnie nie ma, chrzest należy odłożyć zgodnie z postanowieniami prawa partykularnego, powiadamiać rodziców o przyczynie” (Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 868 §2).
  4. Chrzest zgłasza matka, ojciec lub prawny opiekun dziecka na dwa tygodnie przed chrztem. W kancelarii należy przedstawić:
    a) Odpis Aktu Urodzenia dziecka z USC;
    b) Świadectwo ślubu kościelnego rodziców dziecka (jeśli ślub odbył się w innej parafii);
    c) Zaświadczenie o chrzestnych od ich własnego proboszcza, że mogą pełnić obowiązek chrzestnych (jeśli mieszkają w innej parafii);
    d) Zaświadczenie o przystąpieniu do sakramentu pokuty i pojednania (rodzice i chrzestni).
  5. Przyjmujący chrzest powinien mieć, jeśli to możliwe, chrzestnego. Ma on dorosłemu towarzyszyć w chrześcijańskim wtajemniczeniu, a dziecko wraz z rodzicami przedstawić do chrztu oraz pomagać, żeby ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie odpowiadające przyjętemu sakramentowi i wypełniał wiernie złączone z nim obowiązki (Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 872).
Wymagania, aby ktoś mógł pełnić obowiązek chrzestnego:
  • Ukończone 16 lat (ks. Proboszcz może dla ważnej przyczyny z tego wymagania zwolnić);
  • Katolik, bierzmowany, praktykujący, który prowadzi życie zgodne z zasadami wiary i obowiązku, który ma przyjąć;
  • Młodzież szkolna przedstawia zaświadczenie o uczęszczaniu na katechezę.
 
Sakrament Bierzmowania
  1. Wiek kandydatów do sakramentu bierzmowania. Kodeks Prawa Kanonicznego w kan. 889 § 1 stwierdza: „Zdatnym do przyjęcia sakramentu bierzmowania jest każdy i tylko ten, kto został ochrzczony, a nie był bierzmowany”. Zaś w kan. 891 KPK wyjaśnia, że: „Sakrament bierzmowania wierni powinni przyjmować w pobliżu wieku rozeznania, chyba, że Konferencja Episkopatu określiła inny wiek, albo istnieje niebezpieczeństwo śmierci, lub zdaniem szafarza, co innego doradza powyższa przyczyna”. Zatwierdzone przez Konferencję Episkopatu Polski w Łowiczu (21 czerwca 2001) Polskie Dyrektorium Katechetyczne (PDK) ustala, że „katecheza młodzieży gimnazjalnej wiąże się z (...) przygotowaniem do przyjęcia sakramentu bierzmowania (...), który winien być udzielany młodzieży uczęszczającej do klas trzecich gimnazjów” (107).
  2. Czas przygotowania do sakramentu bierzmowania. Przygotowanie do sakramentu bierzmowania powinno trwać trzy lata. W okresie początkowym wskazane jest minimum roczne przygotowanie. Rozpoczyna się pod koniec klasy II gimnazjum i trwa przez całą klasę III gimnazjum. Sakrament bierzmowania udzielany jest pod koniec klasy III gimnazjum.
  3. Każdy z kandydatów do Sakramentu Bierzmowania otrzymuje katechizm Sakramentu Bierzmowania w pytaniach i odpowiedziach oraz indeks, który jest dokumentem zaangażowania i włożonej pracy.
  4. Indeks:
    jest dokumentem stwierdzającym przygotowanie i przyjęcie Sakramentu Bierzmowania, z którym młodzież zgłasza się do przyjęcia kolejnych: małżeństwa lub święceń, ( dlatego należy zadbać o je-go wygląd estetyczny);
    w indeksie podpisujemy się na każdej stronie;
    wklejamy aktualne zdjęcie;
    wypełniamy dane osobowe;
    proszę także dopisać nr telefonu.
  5. Warunki dopuszczenia do Sakramentu Bierzmowania:
    a) zgłoszenie kandydata przez rodziców lub prawnych opiekunów;
    b) regularny udział i właściwe zachowanie w:
    - spotkaniach formacyjnych,
    - Mszy św. niedzielnej i świątecznej,
    - nabożeństwach październikowym, majowym i czerwcowym,
    c) comiesięczna spowiedź;
    d) co najmniej ocena dostateczna z religii;
    e) pozytywna opinia katechety, animatora i księdza prowadzącego;
    f) obecność podczas wizyty duszpasterskiej (kolędy);
    g) dostarczenie metryki chrztu św. (młodzieży, która otrzymała chrzest poza naszą parafią);
    h) zdany egzamin końcowy.
  6. Wymagania stawiane świadkom Bierzmowania:
    a) w pierwszej kolejności świadkiem Bierzmowania powinni być rodzice chrzestni;
    b) jeśli chrzestni nie mogą podjąć się tego zadania, ich rolę pełnią najbliżsi członkowie rodziny: ciocia, wujek;
    c) może nim być katolik bierzmowany, który prowadzi życie zgodne z wiarą i ma co najmniej 25 lat;
    d) w sytuacjach wyjątkowych - rodzeństwo, które ukończyło 22 lata.
Sakrament Eucharystii – I Komunia Święta

1. Przykład Rodziców – skuteczną metodą wychowania chrześcijańskiego

Rodzice wierzący mają obowiązek chrześcijańskiego wychowania swych dzieci. Taki obowiązek wzięli na siebie w dniu zawarcia sakramentalnego związku małżeńskiego oraz przez fakt ochrzczenia swego dziecka.
 
Właśnie podczas zawarcia sakramentalnego związku małżeńskiego kapłan postawił narzeczonym pytanie: “Czy chcecie z miłością przyjąć i po katolicku wychować potomstwo, którym Was Bóg obdarzy?” Narzeczeni odpowiedzieli: “Tak” i tym samym zobowiązali się do wychowania chrześcijańskiego swego potomstwa.
 
Także w czasie chrztu św. na pytanie kapłana: “O co prosicie Kościół Boży dla swego dziecka?” Rodzice odpowiedzieli: “O chrzest”. Dalej kapłan mówił: “Prosząc o chrzest dla Waszego dziecka, przyjmujecie na siebie obowiązek wychowania go w wierze... Czy jesteście świadomi tego obowiązku?” I tu rodzice odpowiedzieli: “Jesteśmy świadomi” i w ten sposób po raz drugi zobowiązali się do religijnego wychowania swego dziecka.
 
Jak wypełnić te zobowiązania?
 
Nie ma skuteczniejszej metody wychowawczej jak świadectwo życia, czyli przykład, bowiem nie słowa, a przykłady pociągają.
 
Mówi o tym, na przykładzie swego ojca, papież Jan Paweł II: “ Moje lata chłopięce i młodzieńcze łączą się przede wszystkim z postacią mego ojca, którego życie duchowe po stracie żony i starszego syna niezwykle się pogłębiło. Patrzyłem z bliska na jego życie, widziałem, jak umiał od siebie wymagać, widziałem, jak klękał do modlitwy. To było najważniejsze w tych latach, które tak wiele znaczą w okresie dojrzewania młodego człowieka.
 
Ojciec, który umiał sam od siebie wymagać, w pewnym sensie nie musiał już wymagać od syna. Patrząc na niego, nauczyłem się, że trzeba samemu sobie stawiać wymagania i przykładać się do spełniania własnych obowiązków”.
 
Przed brakiem dobrego przykładu przestrzega nas Pan Jezus słowami: “Kto by jedno z tych małych dzieci, które we mnie wierzą, przywiódł do grzechu, takiego lepiej by było, żeby u szyi jego uwiązano kamień młyński i utopiono w głębinie morskiej”. Mt 18,6.
 
Rodzice, chcąc dać dobry przykład życia chrześcijańskiego, powinni przyjąć zasadę: “W naszym życiu nie będzie dnia bez modlitwy, tygodnia bez Mszy św. i bez piątkowego postu”. Oczywiście, praktyki religijne powinny być źródłem życia zgodnego z przykazaniami, których syntezą jest przykazanie miłości. Praktyki religijne są tylko środkiem, chociaż bardzo istotnym, pomagającym żyć zgodnie z przykazaniem miłości.
 
Uczestnictwo ojca i matki we Mszy św. niedzielnej to najlepsza lekcja szacunku dla przykazania: “Pamiętaj abyś dzień św. święcił”.
 
Klęczący na modlitwie ojciec i matka to najpiękniejsza i najskuteczniejsza katecheza. Trzeba jeszcze dodać, że pięknym świadectwem jest modlitwa rodzinna.
 
Zachowanie postu jest wyrazem posłuszeństwa Kościołowi, a zarazem pewną formą wyznania swej wiary, gdyż wstrzymanie się od potraw mięsnych jest podyktowane motywami religijnymi.

2. Za wychowanie dziecka odpowiada matka i ojciec, również oni odpowiadają za przygotowanie do przyjęcia Pierwszej Komunii Świętej swojego dziecka. 

 
Sakrament Małżeństwa
  1. Kandydaci do małżeństwa powinni zgłosić się do kancelarii parafialnej w miejscu zamieszkania narzeczonej lub narzeczonego na trzy miesiące przed planowaniem terminu ślubu. Odpowiednio wcześniej powinno się zarezerwować termin i godzinę ślubu.
  2. Jeżeli ślub ma być w innej parafii niż ich rodzima potrzebna jest na to zgoda proboszcza parafii jednego z kandydatów.
  3. Dokumenty potrzebne do zawarcia małżeństwa:
    a) Aktualne (tzn. nie starsze niż sześć miesięcy) świadectwa chrztu świętego, zawierające adnotację o przyjęciu sakramentu bierzmowania i o stanie wolnym kandydatów;
    b) Świadectwo bierzmowania (jeśli nie było adnotacji w akcie chrztu);
    c) Dowody osobiste;
    d) Świadectwa katechezy na poziomie ukończonej szkoły;
    e) Świadectwo ukończenia nauk przedmałżeńskich;
    f) Zaświadczenie z odbycia przygotowania bezpośredniego do małżeństwa (trzy spotkania w poradni życia rodzinnego, dwa spotkania z duszpasterzem na temat teologii i liturgii sakramentu);
    g) Trzy egzemplarze „zaświadczenia stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa” (pobiera się je z USC i ważne są trzy miesiące od daty wydania).
  4. Świadkami ślubu mogą być jedynie osoby pełnoletnie, bez względu na narodowość i wyznanie (mogą być tej samej płci). Jeżeli ślub odbywa się w czasie mszy świętej wypada – jeśli SA ludźmi wierzącymi – by przystąpili wraz z nowożeńcami do Komunii św.
W/w wymagania dla pragnących przyjąć sakrament małżeństwa wynikają z przepisów prawa kościelnego i cywilnego naszego kraju.